Loving You Epilog

-Głupek! IDIOTA! Czemu pozwoliłeś jej jechać?! -krzyczał sam na siebie patrząc na leżącą kobietę.- Mogłeś ją powstrzymać.  Nie znaleźliby jej!  NIE ZABILIBY JEJ! Przez własną głupotę straciłem i ją i dziecko!- wziął krzesło i usiadł przy kobiecie. Dotknął jej dłoni i zaczął nucić.
Each time the wind blows
I hear your voice so
I call your name 
Whispers at morning
Our love is dawning
Heaven's glad you came 

You know how I feel
This thing can't go wrong
I'm so proud to say I love you
Your love's got me high
I long to get by
This time is forever
Love is the answer

*****
-Kochanie!  Jadę do miasta!- Kobieta krzyknęła.
- Nie!- Michael wychylił głowę z kuchni.- Ja mogę pojechać,  ale Ty  musisz zostać w domu.- Podszedł do kobiety.- Powiedz mi, co Ci kupić.
- Powiesz mi o co chodzi?  Od kilku dni chodzisz jak struty. Nie wiem...  Problemy  w pracy? 
- Nie...
- To powiesz mi co się dzieje?  Hm?
-Nic...
- To pozwól mi jechać.
-Nie!
- I tak pojadę...
- Kicia...proszę... nie...
- Muszę  jechać.  Ciuchy same się nie kupią... 

- Pójdźmy na kompromis. Pojedziemy do miasta razem. Co Ty na to?
- To już wolę wcale nie jechać! - wrzasnęła i zdenerwowana wyszła z pokoju. 

- Kochanie...- mruknął i wyszedł za nią.- Nie puszczę Ciebie samej.

- Bo co? Bo Ci ucieknę?- stanęła naprzeciwko Niego.

- Nie. Po prostu muszę mieć Ciebie na oku. 

- Nie jestem małą dziewczynką! Nic mi się nie stanie. Mam pomysł! Jest już po świętach, ochrona wróciła do pracy, więc może poślij za mną jednego z tych Twoich goryli.

-Misia... -dotknął lekko dłonią jej policzka.

- Gdzie są kluczyki od auta?- mężczyzna odsunął się od Niej i zaczął grzebać w kieszeniach marynarki. 

- Proszę. Tylko jedź ostrożnie!- Podał jej kluczyki i dokumenty. Kate zabrała je i powiedziała:

- Kocham Cię.

- Ja Ciebie też...- mruknął spuszczając wzrok w dół.

- Mike...  To tylko zwykła jadza do miasta. Nic mi się nie stanie.  - rzekła,  gdy ten mocno przytulił ją do siebie.- Wrócę za trzy godziny.- uśmiechnęła się delikatnie.- A teraz puść mnie.- Jednak mężczyzna nie miał zamiaru wypuszczać jej ze swoich objęć.- Misiek puszczaj...

- Pod jednym warunkiem... Nie jedziesz tam sama. Wyślę jednego ochroniarza.

- Dobra,  a teraz puść.

Po dziesięciu minutach Kate siedziała w samochodzie. Za nią jechało duże,  czarne auto. 

"Dziwnie się zachowywał... tak, jakby mi coś groziło... może rzeczywiście powinien ze mną pojechać do Los Olivos..."-pomyślała. Nagle drogę zajechało białe auto. Szybka reakcja i kobieta zręcznie ominęła dużą terenówkę.

- Niemota...-rzekła. Spojrzała w lusterko i zauważyła, że  pojazd próbuje ją wyprzedzić. Kiedy auto ją mijało spojrzała się na kierowcę i zdrętwiała. 

*****

- Wiemy,  gdzie mieszka ten Jackson! - mężczyzna z impetem wpadł do pokoju, rozejrzał się po pomieszczeniu i podszedł do swojego szefa, wtykając mu do ręki kartkę.  Amir szybko przebiegł wzrokiem po wiadomości i zaczął się śmiać. 

- No to teraz będzie Twój koniec maleńka... No to co? Jedziemy tam! Miejmy nadzieję,  że jest sama w domu.

- Sprawdziłem to. Aktualnie jedzie w stronę miasta. Jak planujesz ją zabić? 

- Najpierw tortury,  a potem pomyślimy... Albo..

Lepiej będzie ją po prostu zastrzelić. - przymknął oczy tak, jakby delektował się bólem własnej córki.- Jedziemy? 

Wyszli na zewnątrz i wsiedli do białego Range rovera. Wyjechali na drogę,  jednocześnie bezczelnie zajeżdżając drogę czarnemu Lexusowi. Amir usłyszał pisk opon, przerażenie w oczach i głośne przekleństwo swojego podwładnego. Czarne auto ominęło ich.

- Ej! To ona! Jedź za nią! Szybciej! SZYBCIEJ! - Krzyczał próbując przejąć kierownicę.- Wyprzedź ją! - wyjął pistolet ze schowka, nabił go i czekał, aż jego towarzysz podjedzie bliżej kobiety.

- No mała... Doigrałaś się...- przednie koła obu aut się zrównały,  mężczyzna odkręcił szybę, wystawił pistolet i pociągnął za spust. Kobieta słysząc huk wystrzału odbiła kierownicą, a auto skierowało się  prosto na pobliskie drzewo.  

*****

Od godziny czekał na powrót żony.  Zdenerwowany  usiadł na skraju sofy i ponownie wybrał jej numer. Nic. Cisza. Rozłączył się. Kilkanaście minut później usłyszał dzwonek. 

-...

- Tak to ja. A coś się stało? 

-...

-Co?! JAK TO SIĘ MOGŁO STAĆ? - schował twarz w dłoniach.  Jego kobieta...- Chwila moment.  Kiedy to się stało?- spojrzał na zegarek. - Zaraz przyjadę do szpitala. - wstał i zaczął się ubierać. 

*

Siedział przy niej. Kobieta była posiniaczona i podłączona do aparatury podtrzymującej życie. 

-Kochanie...  błagam....  obudź się...- zaczął płakać. Nagle usłyszał pisk,  a na monitorze pojawiła się jedna linia. 

*****

 Well.. 

 To koniec. 

Loving you dobiegło końca.

Wiem...  denne zakończenie... 

Możecie mnie zabić.

Co  z dalszym pisaniem? Sama nie wiem... nie chce nic Wam obiecać... 

Ważka :)