Loving You 29

3 Dni później.

Przygotowania do świąt Bożego Narodzenia szły w Neverlandzie pełną parą. Prezenty zostały kupione i schowane w bezpieczne miejsce.
Dom został ozdobiony migającymi światełkami, a w każdym oknie wisiały papierowe śnieżynki. Nad drzwiami wejściowymi wisiała jemioła.
W każdym pomieszczeniu stała mała choinka, przyzdobiona dużymi, białymi bombkami.
 - Choinka będzie stała tutaj.- małżonkowie stali w salonie i zawzięcie dyskutowali.
- Lepiej będzie, jak postawimy ją przy kominku. Nada salonowi nieco magiczny nastrój.
-Kochanie... Lepiej będzie, jak  będzie stała przy oknie...
- Ale już nie będzie takiego klimatu. Będzie stała przy kominku.
- Nie, bo przy oknie.
Nagle kobieta wybuchła.
- Taak?! To wsadź ją sobie głęboko w dupę!
- Kicia... Nie unoś się tak...- Mike podszedł do Niej.
- To mnie nie denerwuj! Choinka ma stać przy kominku!- Rzekła i  wyszła z pokoju.
Michael spojrzał w górę, uniósł teatralnie dłonie do góry i powiedział:
- Boże! Czemu?!
*

Siedziała w sypialni. Oglądała film. Między jej nogami była duża, zielona miska z popcornem.
Do pomieszczenia wszedł Michael. Uśmiechnięty od ucha do ucha podszedł do kobiety i wziął garść popcornu. Usiadł obok niej i wpatrywal się w ukochaną. Rzucił w nią jednym ziarnkiem kukurydzy. Oderwała oczy od ekranu telewizora i spojrzała ze złością na Michaela.
- No co?- zaśmiał się.
- Gówno, jak nie wiesz co.- i ponownie zaczęła oglądać film. Kiedy poczuła kolejne ziarno wstała, wzięła miskę i wysypała całą jej zawartość na głowę męża.
- Idiota!!- zaczęła krzyczeć. Po chwili zaczęła go wyzywać od najgorszych. Ten zaczął się śmiać.
- To Ciebie śmieszy?!- próbowała opanować swoja złość, ale widząc rozbawienie Michaela, jeszcze bardziej się denerwowała.
- Tak.
- Zobaczymy, czy będzie Ci do śmiechu w nocy, jak będziesz spał na kanapie, lub na podłodze!- powiedziała i szybkim krokiem wyszła z pokoju.
- Co jej strzeliło?- pomyślał i zaczął zjadać popcorn ze swojego ubrania.

Szukał jej po całym domu. Zaczął się martwić, ponieważ nigdzie jej nie było. W końcu zabrał płaszcz, założył buty i wyszedł na zewnątrz. Biały puch otaczał wszystko.
 Idąc w  stronę altany ujrzał znajomą postać siedzącą na ziemi. Powoli podszedł do Niej zauważając, że kobieta nie ma na sobie kurtki.
- Kicia, chodź do domu, bo się przeziębisz.
- SPIERDALAJ!- Kobieta odwróciła się i wstała.
- Kochanie... Co się dzieje?- złapał ją za rękę, ale Kate szybko ją cofnęła.
- Irytujesz mnie! Wszystko musi być tak, jak Ty chcesz! Choinka tam, talerze tu, może prezenty też mają być specjalnie ułożone, posortowane, posegregowane?! Jeszcze te Twoje "zabawy!" Bardzo śmieszne, wiesz?!
- To tylko popcorn... Nic wielkiego...
-Taak?! A jakbym ja Ci tak przeszkadzała, to Ty już byś się obraził!
- Miśka no... Nie wkurzaj się o takie pierdoły...- podszedł do Niej tak, że stykali się ciałami.
Zdjął kurtkę i zarzucił kobiecie na ramiona. Kate uniosła głowę do góry, ominęła Michaela i udała się w stronę domu. Ten jednak dogonił ją i powiedział:

-No już nie złość się. Złość piękności szkodzi... 

-Tobie jak widać już dawno zaszkodziła.

-Tak myślisz? -Spojrzał na nią.  

-Tak.- popchnęła go lekko i weszła do domu. Michael stał przez chwilę nieruchomo, wyjął z kieszeni czerwone pudełeczko, podrzucił je parę razy i poszedł za kobietą.

*

Stał przed lustrem.   Od godziny przyglądał się swojej twarzy.  

-Kochanie... Przepraszam... Nie powinnam... 

-Naprawdę myślisz, że jestem brzydki?- odwrócił się w stronę kobiety. 

-Powiedziałam tak,  bo mnie zdenerwowałeś.

- Odpowiedz na moje pytanie... 

-Oczywiście, że nie.  

- Ale jednak powiedziałaś tak.

-Bo mnie zdenerwowałeś! 

-Przepraszam za to. Przepraszam, że Ciebie wkurzyłem. Teraz Twoja kolej.

- Przepraszam. -Uśmiechnęła się.-O której ma przyjechać Twoja rodzina?  -Poczuła,  jak Michael ją mocno przytula. 

- Za jakieś dwie godziny. Mamę i tatę umieścimy w naszej sypialni. My będziemy spać w salonie na kanapie,  albo w naszym pokoju na dywanie.  To już od Ciebie zależy.  

-Obawiam się, że moglibyśmy przeszkadzać Twoim rodzicom w... spaniu. - Zarumieniła się.

Mike zaczął się śmiać. Puścił swoją żonę i rzekł :

- Czyli co?  Celibat zdjęty? 

- Może... Chodź pomożesz mi z potrawami. -Złapała go za rękę i oboje poszli do kuchni.

*

Pewien mężczyzna siedział w ciemnym pomieszczeniu. Jednym źródłem światła były drewniane, stare drzwi.  Do pokoju wszedł niski, barczysty facet. Usiadł  naprzeciwko  Alego i zapalił światło.

-Gadaj gdzie ona mieszka, chyba, że chcesz powtórkę z rozrywki. 

Mężczyzna zaprzeczył. 

-Nie?? Oj Ali... 

- Nie wydam jej. - usłyszał głośne plaśnięcie. Poczuł, jak piecze go prawy policzek.  Chciał się zerwać, ale jedyne, co zrobił, to wylądował na podłodze razem z krzesłem. 

Wściekły rozmówca wstał i zaczął kopać Alego gdzie popadnie. -Dobra przestań! 

-Powiesz mi w końcu,  gdzie ona jest? 

- Pod jednym warunkiem. -Wyjęczał. 

-Hahah... Jestem ciekaw czego chcesz. Zamieniam się w słuch.

-Nie zabijesz jej. 

-To nie wchodzi w grę.  

-Proszę... -Z jego ust zaczęła płynąć krew. Zaczął się dusić.

-Jedyne,  co mogę zrobić,  wypuścić ciebie na wolność,  ale jeżeli piśniesz słówko...- Mężczyzna wyjął z kieszeni spodni pistolet, naładował go nabojami i przyłożył do skroni Alego. Zaśmiał się i wyszedł.

Ali podniósł krzesło i usiadł na nim. 

-Chcę wyjść do toalety! -Krzyknął.  Ktoś otworzył drzwi i rozkuł dłonie.  Ali odwrócił się i jednym ruchem powalił na ziemię rosłego ochroniarza.  To był impuls.  Mężczyzna wybiegł z pomieszczenia.  Rozejrzał się po korytarzu.  Po prawej stronie były duże szklane drzwi.  Pobiegł do nich,  otworzył i znalazł się na zewnątrz.   Podwórko było otoczone lasami.  Wszędzie biegały wilki i psy. Na środku podwórka stał duży, czarny jeep. Ali wszedł do auta i złapał telefon. Napisał wiadomość do Michaela. 

" Są tutaj. Uciekajcie. " 

Wysłana.  Odetchnął z ulgą. Odpalił auto i wyjechał z terenu posiadłości. 

* 

Witam Was w nowym roku :) Postanowiłam,  że skrócę nieco to opowiadanie * nie bijcie* :) 

do następnego!

Ps: przepraszam za wszelakie błędy,  jakie znaleźliście :)