Loving You 9

Witam po przerwie. :) Tęskniliście? :D  Chcę Wam podziękować za prawie 3000 wyświetleń! To niesamowite, ponieważ jestem straszną pesymistką co do opowiadania. Wasze komentarze mnie motywują mnie do dalszego pisania. :)
A teraz nie zanudzam, tylko zapraszam do czytania. Chcę Was jeszcze poinformować, że będę wykorzystywała wszystkie piosenki Whitney (nie miejcie mi tego za złe).


****
Kobieta kolejną noc spędziła w łazience. Już zaczynał się czwarty miesiąc ciąży, a mdłości nadal nie ustawały.Usłyszała szmer i powoli uniosła głowę i zobaczyła pokojówkę. Pracownica podeszła do niej i pomogła jej wstać.
-Pani musi iść do lekarza.
- Byłam...-powiedziała słabym głosem Kate.- Jestem w ciąży.
Lena puściła jej ramię i stanęła naprzeciw kobiety. Jej mina wyrażała zdziwienie, ale w środku gotowała się ze złości.Wszelkimi sposobami pokazywała jak nienawidzi żony Michaela.
-Ale... Jak?
- Normalnie...- Kate wyszła z pomieszczenia i udała się do sypialni. Tymczasem Elena zaczęła krążyć po łazience.
"Co zrobić? Jak się jej pozbyć?? Muszę coś wymyślić!"
Podeszła do apteczki umieszczonej nad umywalką.
"Gdzieś tu powinny być środki przeczyszczające... Gdzie one są?" W końcu znalazła pudełeczko i z uśmiechem na ustach udała się w stronę kuchni.

Kilka minut później.
Weszła do pokoju z jedzeniem i szklanką wody. Zauważyła, że Kate spała, więc ostrożnie położyła tacę na stoliku nocnym. Popatrzyła na kobietę i uśmiechnęła się. Kate słysząc kroki obudziła się. Usiadła na łóżku i pytającym wzrokiem spojrzała na odchodzącą Lenę. Chwilę później zauważyła tacę. Kiedy skończyła jeść wzięła szklankę i wypiła całą jej zawartość i opadła na poduszki.

Dwie godziny później.
-Co się z nią dzieje?
-Ciągle ma biegunkę i wymioty...
- A co na to lekarz?
- Nie chce słyszeć o wizycie lekarza... Namawiam ją na to, ale ona nie chce...
-A Lena?
- Gdzieś zniknęła... Jestem z Kate sama w domu.
Nastolatka siedziała w swoim pokoju i rozmawiała przez telefon z ojcem. Wracając do domu zauważyła, że coś jest nie tak.
- Muszę już kończyć...-powiedziała Paris, kiedy usłyszała dziwny dźwięk dochodzący z góry. Rozłączyła się i pobiegła do pokoju Kate. Wchodząc zobaczyła leżącą kobietę na  podłodze. Podeszła do niej i przewróciła ją na plecy. Sprawdziła czy oddycha i ułożyła ją w bezpiecznej pozycji. Kiedy kobieta nadal nie budziła się, nastolatka postanowiła zadzwonić na pogotowie. Kiedy to zrobiła, ponownie zadzwoniła do Michaela.

****
 Co się tam stało? To pytanie non stop zadawał sobie Michael.  Krążył po pokoju hotelowym nie mogąc się na niczym skupić, ubrany w czerwoną koszulę i jasne spodnie. Próbował zająć myśli pisaniem nowej piosenki, ale co chwila patrzył na telefon, więc po kilku nieudanych próbach rzucił kartkę i długopis na biurko.
Usiadł na krześle i schował twarz w dłoniach.  Rozmyślał nad tym, co się teraz dzieje w jego posiadłości.  Miał nadzieję, że nic się nie stanie ani Kate, ani jeszcze nienarodzonemu dziecku. Wyprostował się, wziął telefon i ponownie wybrał numer swojej córki.

- Wszystko tam w porządku?
- Właśnie karetka zabrała ją do szpitala.
Michael wstał.
-Co się stało?!
-Prawdopodobnie zemdlała. Jak weszłam do niej do pokoju to leżała na podłodze.
-Co z dzieckiem?
-Nie wiem, ale strasznie się o nią boję...- słyszał strach w głosie nastolatki.
-Wszystko będzie dobrze... Miejmy nadzieję...- dodał po cichu. Czuł się strasznie. Nie mógł być tam, gdzie go najbardziej potrzebują. Znowu zaczął chodzić po pokoju.
-Nie możesz skrócić tej trasy i wrócić wcześniej?
-Wiesz kochanie, że nie mogę... Ale postaram się. Zrobię co w mojej  mocy by wrócić wcześniej. Podaj adres szpitala, w którym jest Kate.
Kiedy dostał adres rozłączył się i wezwał do pokoju swojego managera. Ten mimo popołudnia był strasznie zaspany i nie bardzo interesowały go słowa szefa.
-Posłuchaj mnie. Muszę być jak najszybciej w tym szpitalu.-podał managerowi kartkę z zapisanym adresem.- Da radę to załatwić?
-- Tak. Postaram się.- ziewając wziął kartkę od Michaela.